
Την περασμένη εβδομάδα, λοιπόν, ήμουν ενθουσιασμένη. Πίστευα ότι επιτέλους μέχρι σήμερα θα είχα συναρπαστικά νέα για τη θέση του café. Είχαμε τρεις πολύ καλές τοποθεσίες στην παλαιά πόλη του Ναυπλίου και εξετάζαμε τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα της κάθε μιας. Έπρεπε όμως να επισκεφθούμε την Πολεοδομία για να ελέγξουμε τη νομοθεσία για τα συγκεκριμένα κτήρια, μιας και δεν μπορούν να αδειοδοτηθούν όλα τα κτήρια στην παλαιά πόλη. Τελικά δυστυχώς
όλοι οι υποψήφιοι προς ενοικίαση χώροι βγήκαν ακατάλληλοι. Επίσης φαίνεται ιδιαίτερα απίθανο να καταφέρουμε να βρούμε ο,τιδήποτε κατάλληλο εντός της παλαιάς πόλης,
τουλάχιστον για τα επόμενα 100 χρόνια.
Το 1989 βγήκε ένα διάταγμα. Προφανώς σκοπό είχε να προστατεύσει τη φυσιογνωμία της παλαιάς πόλης αλλά είναι πολύ πιθανό ότι αυτή τη στιγμή τα καταφέρνει πολύ καλά στο να πνίγει την οικονομία. Ο νόμος λέει ότι, για να ανοίξεις κάποια επιχείρηση φαγητού, πρέπει να τη στεγάσεις σε κτήριο το οποίο κατά το 1989 είχε
την ίδια άδεια που χρειάζεσαι εσύ. Για παράδειγμα, αν θέλεις να ανοίξεις ταβέρνα πρέπει να βρεις κτήριο που κατά το 1989 στέγαζε νομίμως ταβέρνα, αν θέλεις να ανοίξεις café και παρασκευαστήριο πρέπει να βρεις διαθέσιμο χώρο που το
1989 ήταν café με παρασκευαστήριο. Ένας από τους χώρους που είχαμε εντοπίσει ήταν χώρος εστίασης όλα αυτά τα χρόνια, αλλά, απ'ό,τι προκύπτει σήμερα, λειτουργούσε χωρίς άδεια...
Οι πολύ ευγενικοί κύριοι στην αρμόδια υπηρεσία του Δήμου Ναυπλίου καθώς και στην τοπική Πολεοδομία ήταν πολύ εξυπηρετικοί, προσπαθώντας να βρουν νόμιμο τρόπο για να καταφέρουμε αυτό που θέλουμε όπως π.χ. τροποποιώντας το είδος του café, βγάζοντας άδεια αναψυκτηρίου αντί για καφενείο κλπ. Όμως η κάθε τους πρόταση δημιουργεί τα δικά της προβλήματα.
Είμαστε λίγο απογοητευμένοι και εκνευρισμένοι με όλα αυτά. Να'μαστε, με μια συναρπαστική και καινοτόμα ιδέα για να προσφέρουμε στην πόλη. Δεν πάμε να ανοίξουμε κανένα άγριο night club. Είναι πολύ κρίμα που ο νόμος έχει γραφτεί κατά τρόπο που
δεν αφήνει περιθώριο να εξεταστεί η κάθε πρόταση μεμονωμένα και να κριθεί σύμφωνα με το περιεχόμενό της αντί να απορρίπτονται θετικές ιδέες για λόγους άνευ ουσίας.

C'est la vie. Κι έτσι είμαστε πίσω στο ψάξιμο. Τώρα ψάχνουμε για κάτι που θα μας επιτρέπει να είμαστε όσο κοντά γίνεται στην παλιά πόλη το οποίο όμως δεν εμπίπτει στις διατάξεις του τρομερού Π.Δ. του 1989! Δεν μπορούμε να περιμένουμε να βρεθεί διαθέσιμο κτήριο της κατηγορίας που χρειαζόμαστε. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα βρούμε τρόπο να ανοίξουμε κάτι στην παλαιά πόλη! Απλώς αυτό θα χρειαστεί να περιμένει τώρα.
Ας μιλήσουμε για cupcakes. Αυτά είναι τα τελευταία μου πειράματα. Παρόλο που δείχνουν πολύ όμορφα δεν μπορώ να πω ότι ήταν τρομερή επιτυχία.

Έχουμε λεβάντα στον κήπο τώρα και σκέφτηκα
'γιατί όχι;'
Η γεύση της λεβάντας ήταν
πάρα πολύ έντονη. Αν τα δοκιμάσω και πάλι θα πρέπει οπωσδήποτε να τους δώσω πιο διακριτική γεύση.
Αυτή η ανάρτηση, αν και λίγο καταθλιπτική,
είναι όμορφη, δεν νομίζετε;

Liz Cupcakes