Επιζήσαμε! (μέρος πρώτο)

Αυτό ήταν περιπέτεια!


Βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να πω ότι όλα πήγαν άψογα στο μέτωπο των cupcakes. Η μεγαλύτερη αγωνία μου ήταν η μεταφορά τους, αλλά δεν χρειαζόταν να ανησυχώ αφού όλα έφτασαν στο χώρο της τελετής σώα και αβλαβή.

Ναι, 725 cupcakes μπορούν να χωρέσουν σε ένα VW Passat!


Από πού ν'αρχίσω; Είχαμε αποφασίσει να φτιάξουμε δύο γεύσεις και την προηγούμενη εβδομάδα κάναμε τελική πρόβα για να καταλήξουμε στο στυλ. Οι τελικές γεύσεις ήταν:

Λεμόνι με κρέμα βουτύρου με βανίλια Μαδαγασκάρης (σε ροζ) με ένα χειροποίητο ζαχαρωτό λουλούδι˙ και

Μαύρη σοκολάτα με κρέμα λευκής σοκολάτας και μία σταγόνα σοκολάτας γάλακτος.








Προγραμμάτισα να ξεκινήσω την Πέμπτη το απόγευμα με την προετοιμασία του ροζ γλάσσου για τα κέικ λεμόνι, εφόσον αυτά θα γίνονταν πρώτα. Έβαλα τη μία άμοιρη βοηθό μου (τους καημένους τους φιλοξενούμενούς μας) να μετράει μεζούρες ζάχαρης άχνης και βουτύρου ώστε να είναι έτοιμες για να δουλέψω. Μας πήρε δύο ώρες να μετατρέψουμε τα 3 κιλά βουτύρου και τα πάνω από 6 κιλά ζάχαρη άχνη σε υπέροχο γλάσσο. Χρησιμοποιήσαμε ένα παλιό επιτραπέζιο μίξερ Kenwood της πεθεράς μου αλλά, καθώς δεν ήμουν εξοικειωμένη με αυτό, πιστεύω ότι μπορεί να μου'παιρνε λιγότερο χρόνο με το κανονικό μίξερ χειρός μου. Η νύφη μού είχε πει ότι το φόρεμά της θα ήταν ανοικτό ροζ αλλά δεν το είχα δει με τα μάτια μου, και όταν είδα το χρώμα του φορέματος και το χρώμα του γλάσσου δεν θα μπορούσα να είμαι πιο ικανοποιημένη! Δεν θα μπορούσαν να είχαν πετύχει περισσότερο!

Μόλις τα παιδιά πήγαν για ύπνο φτιάξαμε τα κουτιά και ετοιμάσαμε τα πρώτα υλικά για τα κέικ λεμόνι. Πλύναμε καλά τα λεμόνια που είχαμε κόψει από τη λεμονιά του κήπου στο Παλαιό Φάληρο.

Πήγαμε για ύπνο αρκετά αργά και εγώ τουλάχιστον δεν κοιμήθηκα καλά. Κάθε φορά που με έπαιρνε ο ύπνος ονειρευόμουν εκατοντάδες cupcakes!

Το πρωί της Παρασκευής ήρθε και το σχέδιό μου ήταν να δώσω στα παιδιά πρωινό, να τα στείλω ευτυχισμένα στο σχολείο και να αρχίσω δουλειά. Φυσικά τα πράγματα δεν πήγαν έτσι ακριβώς!

Συνεχίζεται...