Tuesday, October 20, 2009

Μαθήματα που πήρα, ή Επιζήσαμε! (μέρος τρίτο και τελευταίο)



Μετά το φαγητό τα παιδιά πήγαν για υπνάκο και εμείς αρχίσαμε τα κέικ σοκολάτα. Σύντομα ήμασταν και πάλι στη ρουτίνα που είχαμε θεσπίσει νωρίτερα το πρωί. Μέχρι τις 6 μμ όλα τα κέικ σοκολάτα είχαν βγει από το φούρνο.

Ξεκίνησα το γλασάρισμα. Λίγο μετά τις 7 μμ συνειδητοποίησα ότι θα ήταν τελείως μη πρακτικό να τελειώσουμε και να πάμε στην Αθήνα με το που θα τελείωναν τα κέικ. Αποφασίσαμε ότι θα ήταν καλύτερο για τα παιδιά να είναι στα δικά τους κρεβάτια σχετικά νωρίς το βράδυ παρά να ταξιδέψουν. Ο πυρετός της Ολίβιας έπεφτε για διαστήματα γύρω στις 6 ώρες τη φορά, και δεν είχε άλλα συμπτώματα όπως βήχα ή πόνο στα αυτιά. Θα σηκωνόμασταν λοιπόν νωρίς το πρωί και εγώ με τα παιδιά θα φεύγαμε κατά τις 7 για να φτάσουμε στην Αθήνα εγκαίρως για το ραντεβού μου στο κομμωτήριο. Τα κέικ θα πήγαιναν κατευθείαν στο κτήμα με τον Αλέξη και τον παππού. Τελικά ήταν η σωστή απόφαση.

Γύρω στις 7.30 μμ είχαμε τελειώσει όλα τα κέικ και ήταν όλα πακεταρισμένα έτοιμα να φύγουν το πρωί. Η ικανοποίησή μου ήταν απερίγραπτη. Αυτή, καθώς και ο πόνος στα πόδια και τους ώμους!!!

Κάναμε όλοι ένα διάλειμα, συγυρίσαμε λίγο την κουζίνα, τσιμπήσαμε κάτι, ο,τιδήποτε μπορούσαμε να βρούμε στο ψυγείο, και μετά που τα παιδιά πήγαν για ύπνο, ετοίμασα τα πράγματά μας. Ρούχα για το γάμο και άλλα που θα χρειαζόμασταν για όλο το σαββατοκύριακο.

Το πρωί του Σαββάτου σηκωθήκαμε νωρίς νωρίς. Η Ολίβια είχε κοιμηθεί πολύ καλά και ο πυρετός είχε πλέον φύγει για τα καλά. Ακόμη έδειχνε λίγο κουρασμένη, όμως συμπέρανα ότι ο πυρετός ήταν λόγω κούρασης και μόνο. Είχαμε βγει έξω τρία βράδυα στη σειρά με τους καλεσμένους μας (αναγκάζοντάς τους να υπομείνουν το γύρο του Ναυπλίου με το μικρό τρενάκι... δεν είναι και το πιο συναρπαστικό πράγμα για ενήλικες...)



Δεν μείναμε έξω πολύ αργά, αλλά τα μπουμπουκάκια συνήθως πάνε για ύπνο νωρίς όταν έχουν σχολείο, και νομίζω ότι η ένταση των ημερών μαζί με τις λίγες λιγότερες ώρες ύπνου τελικά είχαν αυτό το αποτέλεσμα.

Έφυγα με τα παιδιά για Αθήνα αφήνοντας πίσω μου τα κουτιά με τα κέικ. Η ικανοποίησή μου που όλα είχαν γίνει πια ήταν δεύτερη μόνο μετά την ικανοποίησή μου μόλις έμαθα ότι είχαν παραδοθεί σώα και αβλαβή στο κτήμα. Η διαδρομή για Αθήνα τόσο νωρίς το πρωί ήταν απίστευτη. Ο ήλιος ανέτειλε και έριχνε το φως του στα βουνά, αφήνοντας περιοχές με σκιά εκεί όπου ακόμη δεν έπιανε. Καθώς ο δρόμος ανέβαινε και μετά κατηφόριζε, μπορούσαμε να δούμε την πρωινή ομίχλη γύρω από τα πλοία κατά μήκος της ακτογραμμής καθώς και στις χαμηλές περιοχές ανάμεσα στους λόφους. Μαγικό. Ίσως το έβλεπα πιο συναρπαστικό απ'ό,τι ήταν επειδή ήμουν ευτυχής που τα είχα καταφέρει με τα κέικ, και που ήμουν σε θέση να κάνω ένα δώρο που η οικογένειά μας θα εκτιμούσε και θα θυμόταν. Ποιός ξέρει;



Τα υπόλοιπα είναι ιστορία... Ο γάμος πήγε ακριβώς όπως είχε σχεδιαστεί. Το ευτυχές ζεύγος μόλις επέστρεψε από ένα ρομαντικό σαββατοκύριακο του μέλιτος στο Παρίσι. Το μόνο που απομένει για μένα είναι να σας πω τι έμαθα.


1. Έστειλα tweet γι'αυτό... Το να παρευρεθείς σε γάμο όπου είσαι μέλος της οικογένειας είναι πολύ πιο κουραστικό από το να φτιάξεις 700 cupcakes για το γάμο!

2. Το να εξοντώνεις μύγες εντός του σπιτιού πριν την εργασία και κατά τη διάρκεια της ημέρας απαιτεί ένα άτομο αποκλειστικά για αυτή τη δουλειά! Οι χαρές του να ζει κανείς στην επαρχία!

3. Οι χαρούμενοι βοηθοί είναι τρομερά χρήσιμοι σε τέτοιες στιγμές. Τα πόδια μου και η μέση μου είναι ιδιαίτερα ευγνώμονες.

4. Αν είχα επαγγελματική κουζίνα και μεγαλύτερο φούρνο, η δουλειά θα έπαιρνε πολύ λιγότερο χρόνο και θα ήταν πολύ πιο εύκολη. Είναι δύσκολο όταν πρέπει να σηκώσεις κάτι για να ακουμπήσεις κάτι!


5. Η συνταγή μου πέτυχε απολύτως. Δεν αποτυγχάνει ποτέ να εντυπωσιάσει. Είναι απλή, αλλά μπορεί να τροποποιηθεί με ποικίλους τρόπους. Θα γράψω σχετικά με αυτό σύντομα.

ΥΓ. Οι φιλοξενούμενοί μας ήταν πολύ ευγενικοί και τακτοποίησαν ό,τι χρειαζόταν για να συγυριστεί το σπίτι όσο ήμασταν στην Αθήνα. Jens και Lone, σας ευχαριστώ πάρα πολύ, για άλλη μια φορά! Υπόσχομαι ότι δεν πρόκειται να σας ξαναβάλω να δουλέψετε αν ποτέ ξανατολμήσετε να μας επισκεφθείτε για τις διακοπές σας!


5 comments:

  1. Η Ολίβια που κοιμάται στην καρέκλα καταπληκτική!
    Αλλά και η νύφη μια κούκλα!

    ReplyDelete
  2. Η τελευταία φωτογραφία τα λέει όλα! Να χαίρεσαι τα παιδάκια σου και περιμένουμε τη συνταγή!

    ReplyDelete
  3. τέλος καλό, όλα καλά, βίο ανθόσπαρτο στους νεόνυμφους, το κοριτσάκι είναι σκέτη γλύκα και εσύ πρέπει να είσαι πολύ περήφανη που τα κατάφερες όλα, πολλά συγχαρητήρια τα κεκάκια σου έγιναν πανέμορφα

    ReplyDelete
  4. Ολα καλά λοιπόν!
    Κοίτα τώρα να ξεκουραστείς και λίγο!
    Να ζήσει το ζευγάρι, εύχομαι και στων παιδιών σου τις χαρές!!

    ReplyDelete
  5. Ο γάμος φαίνεται πανέμορφος! Η βοήθεια στην κουζίνα νομίζω πως είναι αναντικατάστατη ιδιαίτερα σε τόσο μεγάλες ποσότητες. Φαντάζομαι όταν ανοίξετε το μαγαζί να έχετε επαγγελματικό φούρνο :-).

    ReplyDelete