«Για τα παιδιά»

Ένα πράγμα που λατρεύω με τη ζωή στην επαρχία είναι η υπέροχη τοπική παραγωγή.

Τυπική ελληνική φιλοξενία σημαίνει ότι αν κάποιος έχει κάτι να σου προσφέρει από τον κήπο του ή μαγαζί ή επιχείρηση, τότε οπωσδήποτε θα το κάνουν. Ειδικά αν έχεις μικρά παιδιά.

«Πάρε αυτό σε παρακαλώ...είναι για τα παιδιά.»

Είμαστε εδώ λιγότερο από δύο μήνες αλλά ήδη έχουμε γίνει παραλήπτες τέτοιων δώρων. Ο ένας μας γείτονας είναι ένας κύριος που έχει 6 κότες. Μια μέρα τα παιδιά τις κοιτούσαν από τη βεράντα μας καθώς εκείνος τις φρόντιζε, και αρχίσαμε την κουβέντα γύρω από τη μετακόμισή μας. Μας είπε ότι έχει κότες για να δίνει αυγά στα τρία του εγγόνια, καθώς και ότι παίρνει γύρω στα 3 πρόβατα το χρόνο για κρέας, «επειδή δεν μπορείς να ξέρεις τι αγοράζεις από τον κρεοπώλη πια», άποψη που συμμερίζομαι. Κατόπιν μας έδωσε τα αυγά της ημέρας. Πέντε υπέροχα, μεγάλα αυγά. Δεν μπορείς να βρεις πιο φρέσκα! Ο γιος μου τα λατρεύει και αμέσως έφαγε ένα για το βραδυνό του.

Και μετά, τις προάλλες, ο σπιτονοικοκύρης μας ήρθε από το σπίτι. Με ένα καφάσι υπέροχα βιολογικά μαρούλια. Τρυφερά και πεντανόστιμα. «Μπορείς να τα δώσεις στα παιδιά σου χωρίς φόβο.»


Το λατρεύω. Δεν είναι ότι δεν συμβαίνει και στην πόλη, αλλά δεν υπάρχουν πολλοί που να μπορούν να σου δώσουν φρεσκοκαλλιεργημένα πράγματα στην πόλη.

Θα'λεγα ότι το απολαμβάνουμε εδώ. Υπάρχουν, βέβαια, και πράγματα που χρειάζεται να τα συνηθίσεις, δεν λέω. Θα γράψω γι'αυτό σύντομα!