WOW! Είμαστε στο Ναύπλιο για μία βδομάδα τώρα! Όλα έχουν συμβεί τόσο γρήγορα που πιστεύω δεν τα έχω συνειδητοποιήσει πλήρως! Όπως ακριβώς υποσχέθηκε, ο ΟΤΕ μας σύνδεσε μέσα σε δύο μέρες, με λίγα μόνο τεχνικά προβλήματα. Πιο δύσκολο αποδείχθηκε το να βρω χρόνο για να ανεβάσω νέα ανάρτηση!
Η μετακόμιση έγινε σχετικά ανώδυνα, υποθέτω (με αρκετή μυική και σκελετική καταπόνηση!) Είχαμε μπόλικους βοηθούς και στις δύο μεριές. Είναι τόσο ωραίο το να έχεις συγγενείς και φίλους που είναι διατεθειμένοι να ξεβολευτούν για να σε βοηθήσουν όταν τους χρειάζεσαι. Την προπερασμένη Παρασκευή, 7 του μηνός, ήρθε το φορτηγό και φόρτωσε όλα τα πράγματά μας, μόλις και μετά βίας! Κοιμηθήκαμε λίγες ώρες μόνο και μετά, Σάββατο πρωί, ξεκινήσαμε για ΤΗΝ διαδρομή στο Ναύπλιο. Φυσικά έχουμε πάει τόσες φορές στο παρελθόν αλλά αυτή τη φορά ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Καθώς αφήναμε την πόλη πίσω μας, είπα στα παιδιά να φωνάξουν "Αντίο Αθήνα, θα σε ξαναδούμε όταν θα έρθουμε διακοπές!" σε μία προσπάθεια να τα κάνω να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος της αλλαγής. Ο γιος μας σίγουρα το καταλαβαίνει, αλλά δεν είμαι βέβαιη για την κόρη μας. Ίσως έχει την εντύπωση ότι βρισκόμαστε σε διακοπές διαρκείας.
Το ξεπακετάρισμα προχωράει επίσης αρκετά καλά. Είναι δύσκολο όταν γίνεται ενώ προσπαθείς να κρατάς τα παιδιά απασχολημένα και να κάνεις το μαγείρεμα και το πλύσιμο όπως κάνεις καθημερινά. Τις πρώτες δύο μέρες η κουνιάδα μου μαγείρεψε για όλους μας. Ήταν πολύ ευγενικό εκ μέρους της, ειδικά αν αναλογιστείς πόσα άτομα είμασταν! Σίγουρα της οφείλω μερικά cupcakes! Το σπίτι ακόμη θέλει αρκετό καθάρισμα επίσης. Είχαν ήδη καθαρίσει τα βασικά από τη φάση του εργοταξίου, αλλά τα παράθυρα και τα πατώματα, όπως και τα εσωτερικά των ντουλαπιών, χρειάζονταν κι άλλο. Χθες η κούραση τελικά μας κατέβαλλε και είμασταν τελείως ανίκανοι να κάνουμε οποιαδήποτε δουλειά.
Καταφέραμε να πάμε για μπάνιο στη θάλασσα δύο φορές αφότου φτάσαμε. Ήταν απαραίτητο, και όχι διασκέδαση απλώς. Τα παιδιά χρειάζονταν να βγουν έξω. Πάντως είναι καλό να βουτάς πονεμένους μύες στη θάλασσα! Η περιοχή είναι κατακλυσμένη από ξένους και έλληνες τουρίστες, επομένως υποθέτω ότι αυτή θα είναι η περίοδος αιχμής όταν θα ανοίξουμε το café. Συνεχώς προσπαθώ να φανταστώ πώς θα είναι όταν τελικά ανοίξουμε. Τελευταία σκέφτομαι ότι απλώς θα πρέπει να κάνουμε τις διακοπές κάποια άλλη στιγμή του έτους!
Αυτά για την ώρα. Έχω πολλά να κάνω και θα έχω και επισκέπτες σήμερα και άλλους αργότερα στην εβδομάδα. Ελπίζω να ανακτήσω επαφή με όλους το συντομότερο!
Liz
Sunday, August 16, 2009
Monday, August 3, 2009
Αρρώστια και Ακρόπολη
Όλα κινούνται πρόσω ολοταχώς εδώ. Περίπου δηλαδή. Ο μεταφορέας έρχεται την Παρασκευή. Το διαμέρισμα είναι γεμάτο κουτιά. Εγώ είμαι άρρωστη.
Ναι, κόλλησα κάποιον ιό. Δεν είμαι σίγουρη αν είναι κάτι που επωαζόταν για δύο βδομάδες ή κάτι νέο που άρπαξα όταν πήγα τα παιδιά στο μουσείο της Ακρόπολης την περασμένη Παρασκευή, αλλά άρχισε με πονόλαιμο και τρομερό πονοκέφαλο την Παρασκευή το απόγευμα, και πήγε όλο και χειρότερα από τότε.
Για να είμαι ακριβής, είμαι πολύ καλύτερα σήμερα. Αλλά νιώθω τις συνέπειες αυτού που με χτύπησε. Σχεδόν δεν έβλεπα μπροστά μου όλο το σαββατοκύριακο και σίγουρα δεν μπορούσα να γράψω στο μπλογκ! Χάθηκαν δύο μέρες πακεταρίσματος! Υποθέτω ότι είναι αναμενόμενο να αρρωστήσεις όταν καις το κερί κι απ'τις δύο μεριές. Έτσι δεν πρόκειται να γράψω πολύ τώρα. Απλώς κλέβω 5 λεπτά με ένα φλυτζάνι τσάι για να ανανεώσω επαφή (ο άντρας μου δεν εγκρίνει τα φλυτζάνια με τσάι κοντά σε υπολογιστές˙ ηλεκτρονικά και υγρά είναι κακός συνδυασμός, λέει).
Έτσι, την περασμένη εβδομάδα αποφάσισα ότι τα παιδιά δεν άντεχαν άλλη βαρεμάρα κλεισμένα μέσα συνεχώς και κανόνισα να πάμε με μία φίλη στο μουσείο Ακρόπολης. Τα παιδιά είναι λίγο μικρά για να εκτιμήσουν τα εκθέματα, αλλά για αυτά ήταν μία βόλτα για να βιώσουν την ατμόσφαιρα ενός μουσείου και ενδεχομένως να αρπάξουν και κάποια πληροφορία στην πορεία. Πληρώσαμε μόνο 1 ευρώ το άτομο για είσοδο, και τα τέσσερα παιδιά ηλικιών από 3 έως 15 πέρασαν όλα δωρεάν.
Αποσπάσματα από τα σχόλια των παιδιών μου, ηλικίας 6 και 3:
«Κοίτα, μία σπασμένη στάμνα!»
«Κοίτα, ένα σπασμένο πόδι!»
«Κοίτα, ένα σπασμένο άλογο!»
«Κοίτα, ένα σπασμένο χέρι»
και ίσως πιο διασκεδαστικό απ'όλα...
«Κοίτα, έχει ένα ...»
Πήραμε ένα αναψυκτικό στο καφέ/εστιατόριο και, πρέπει να ομολογήσω, οι τιμές ήταν πάρα πολύ καλές. Πήραμε μία κόκα-κόλα, δύο ice-tea και τρεις φρεσκοστιμμένους χυμούς για 11 ευρώ. Ήμουν αδιάκριτη και κοιτούσα τι παράγγελνε ο κόσμος και θα έλεγα ότι οι κρύες σαλάτες και τα σάντουιτς έδειχναν πολύ οικονομικά και νόστιμα επίσης. Η φίλη μου υπολόγισε ότι ένα ζευγάρι θα μπορούσαν να πάνε κατά τις 6 ή 7 μμ, να μπουν, να χαζέψουν τα εκθέματα και μετά να πάρουν ένα ποτήρι κρασί και μία σαλάτα ή σάντουιτς, καθισμένοι μπροστά στον Παρθενώνα, και όλο αυτό θα τους κόστιζε λιγότερο από 10 ευρώ. Όχι το άτομο... συνολικά!
Φυσικά και εγώ και αυτή έχουμε μικρά παιδιά, επομένως ήταν ωραίο να ονειρευόμαστε ότι κάνουμε πολιτισμένα πράγματα με το χρόνο μας, ενήμερες του ότι κατά πάσα πιθανότητα κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει ποτέ!
Εδώ κάπου κλείνω. Δεν νομίζω ότι θα μπορέσω να γράψω πάλι μέχρι να βρεθώ στο Ναύπλιο. Ο ΟΤΕ μας διαβεβαιώνει ότι θα έχουμε τηλέφωνο στο σπίτι πριν καν μετακομίσουμε σ'αυτό, και ότι θα έχουμε ίντερνετ δύο μέρες αργότερα. Άρα θα σας ξαναδώ σε κανένα εξάμηνο!!! Αστειεύομαι. Θα έχουμε το iPhone του Αλέξη.
Ciao.............
Ναι, κόλλησα κάποιον ιό. Δεν είμαι σίγουρη αν είναι κάτι που επωαζόταν για δύο βδομάδες ή κάτι νέο που άρπαξα όταν πήγα τα παιδιά στο μουσείο της Ακρόπολης την περασμένη Παρασκευή, αλλά άρχισε με πονόλαιμο και τρομερό πονοκέφαλο την Παρασκευή το απόγευμα, και πήγε όλο και χειρότερα από τότε.
Για να είμαι ακριβής, είμαι πολύ καλύτερα σήμερα. Αλλά νιώθω τις συνέπειες αυτού που με χτύπησε. Σχεδόν δεν έβλεπα μπροστά μου όλο το σαββατοκύριακο και σίγουρα δεν μπορούσα να γράψω στο μπλογκ! Χάθηκαν δύο μέρες πακεταρίσματος! Υποθέτω ότι είναι αναμενόμενο να αρρωστήσεις όταν καις το κερί κι απ'τις δύο μεριές. Έτσι δεν πρόκειται να γράψω πολύ τώρα. Απλώς κλέβω 5 λεπτά με ένα φλυτζάνι τσάι για να ανανεώσω επαφή (ο άντρας μου δεν εγκρίνει τα φλυτζάνια με τσάι κοντά σε υπολογιστές˙ ηλεκτρονικά και υγρά είναι κακός συνδυασμός, λέει).
Έτσι, την περασμένη εβδομάδα αποφάσισα ότι τα παιδιά δεν άντεχαν άλλη βαρεμάρα κλεισμένα μέσα συνεχώς και κανόνισα να πάμε με μία φίλη στο μουσείο Ακρόπολης. Τα παιδιά είναι λίγο μικρά για να εκτιμήσουν τα εκθέματα, αλλά για αυτά ήταν μία βόλτα για να βιώσουν την ατμόσφαιρα ενός μουσείου και ενδεχομένως να αρπάξουν και κάποια πληροφορία στην πορεία. Πληρώσαμε μόνο 1 ευρώ το άτομο για είσοδο, και τα τέσσερα παιδιά ηλικιών από 3 έως 15 πέρασαν όλα δωρεάν.
Αποσπάσματα από τα σχόλια των παιδιών μου, ηλικίας 6 και 3:
«Κοίτα, μία σπασμένη στάμνα!»
«Κοίτα, ένα σπασμένο πόδι!»
«Κοίτα, ένα σπασμένο άλογο!»
«Κοίτα, ένα σπασμένο χέρι»
και ίσως πιο διασκεδαστικό απ'όλα...
«Κοίτα, έχει ένα ...»
Πήραμε ένα αναψυκτικό στο καφέ/εστιατόριο και, πρέπει να ομολογήσω, οι τιμές ήταν πάρα πολύ καλές. Πήραμε μία κόκα-κόλα, δύο ice-tea και τρεις φρεσκοστιμμένους χυμούς για 11 ευρώ. Ήμουν αδιάκριτη και κοιτούσα τι παράγγελνε ο κόσμος και θα έλεγα ότι οι κρύες σαλάτες και τα σάντουιτς έδειχναν πολύ οικονομικά και νόστιμα επίσης. Η φίλη μου υπολόγισε ότι ένα ζευγάρι θα μπορούσαν να πάνε κατά τις 6 ή 7 μμ, να μπουν, να χαζέψουν τα εκθέματα και μετά να πάρουν ένα ποτήρι κρασί και μία σαλάτα ή σάντουιτς, καθισμένοι μπροστά στον Παρθενώνα, και όλο αυτό θα τους κόστιζε λιγότερο από 10 ευρώ. Όχι το άτομο... συνολικά!
Φυσικά και εγώ και αυτή έχουμε μικρά παιδιά, επομένως ήταν ωραίο να ονειρευόμαστε ότι κάνουμε πολιτισμένα πράγματα με το χρόνο μας, ενήμερες του ότι κατά πάσα πιθανότητα κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει ποτέ!
Εδώ κάπου κλείνω. Δεν νομίζω ότι θα μπορέσω να γράψω πάλι μέχρι να βρεθώ στο Ναύπλιο. Ο ΟΤΕ μας διαβεβαιώνει ότι θα έχουμε τηλέφωνο στο σπίτι πριν καν μετακομίσουμε σ'αυτό, και ότι θα έχουμε ίντερνετ δύο μέρες αργότερα. Άρα θα σας ξαναδώ σε κανένα εξάμηνο!!! Αστειεύομαι. Θα έχουμε το iPhone του Αλέξη.
Ciao.............
Subscribe to:
Posts (Atom)
Posts
