Wednesday, October 28, 2009

Q&A

Η τελευταία ανάρτηση προκάλεσε μερικές ερωτήσεις, και θα προσπαθήσω να τις απαντήσω όσο μπορώ (αν και απ'ό,τι βλέπω στα σχόλιά σας, το έχετε ήδη αναλάβει μεταξύ σας!)

Xanthi, νομίζω ότι είναι εξαιρετικά απίθανο να βρεις το βιβλίο Dairy Book of Home Cookery σε οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο στην Αθήνα ή και στην Αγγλία. Απ'όσο γνωρίζω, ποτέ δεν διανεμήθηκε μέσω βιβλιοπωλείων, αλλά η παραγγελία του γινόταν μέσω του τοπικού γαλατά (αλήθεια, θυμάται κανείς τον γαλατά;) ο οποίος και το παρέδιδε. Δεν είμαι σίγουρη αν υπάρχουν 'Γαλατάδες' πλέον. Όλοι αγοράζουν το γάλα τους από το σούπερ μάρκετ τώρα. Σύμφωνα με τη wikipedia η αρχή προώθησης γάλακτος (ή όπως αλλιώς θα λεγόταν το Milk Marketing Board) διαλύθηκε το 2002.


Ξαφνιάστηκα αρκετά που το βρήκα στο Google τις προάλλες. Ήλπιζα να το βρω μεταχειρισμένο στο eBay. Φαίνεται ότι υπάρχουν ακόμη αντίτυπα σε διάφορα βιβλιοπωλεία online. Αν έχεις παιδιά που ζουν στο Ηνωμένο Βασίλειο για κάποιο διάστημα, σίγουρα μπορούν να το παραγγείλουν μέσω κάποιου μεταπωλητή της Amazon, για τους οποίους παρέθεσα link στην προηγούμενη ανάρτηση, και να το παραλάβουν στη διεύθυνσή τους.

Η Αγγελική ρώτησε πώς κάνεις τα cupcakes να είναι επίπεδα από πάνω και όχι φουσκωτά.

Πρώτα πρώτα θα ήθελα να τονίσω ότι πάντα χρησιμοποιώ το φούρνο μου με τον ανεμιστήρα. Κάνει όλη τη διαφορά όταν ψήνεις κέικ. Ο φούρνος μου έχει δύο κουμπιά. Ένα για τη θερμοκρασία και ένα άλλο με τις διάφορες ρυθμίσεις. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις τον ανεμιστήρα μόνο του, τον ανεμιστήρα και το γκριλ. Προφανώς δεν θέλουμε το γκριλ! Ο ανεμιστήρας κάνει τη θερμοκρασία ομοιόμορφη σε όλο το εσωτερικό, και δεν έχει πλέον σημασία σε ποιό ύψος του φούρνου θα βάλεις τα κέικ (αυτό μου επέτρεψε να φτιάχνω τρεις φόρμες τη φορά για το γάμο τις προάλλες). Οι περισσότεροι κατασκευαστές φούρνων συστήνουν να χαμηλώνετε τη θερμοκρασία κατά 10 με 20 βαθμούς όταν χρησιμοποιείτε τον ανεμιστήρα.


Αν τα κέικ μου έβγαιναν φουσκωτά (θολωτά) θα έκανα το εξής:

Πρώτα, θα τσέκαρα τη θερμοκρασία και ενδεχομένως να τη χαμήλωνα κατά 10 βαθμούς περίπου. Μπορεί να φουσκώνουν πολύ γρήγορα στην υψηλή θερμοκρασία. Έτσι, θα προσπαθούσα να ψήσω σε λίγο χαμηλότερη θερμοκρασία για λίγα λεπτά παραπάνω. Αυτό μάλλον θα την κάνει τη δουλειά.

Αν αυτό δεν πετύχει, θα δοκίμαζα διαφορετική ποικιλία αλεύρι που φουσκώνει μόνο του. Η κάθε εταιρία μάλλον προσθέτει και διαφορετικής ποσότητας συστατικά.

Τέλος, θα βεβαιωνόμουν ότι τα αυγά δεν είναι πολύ μεγάλα, ενδεχομένως δοκιμάζοντας το επόμενο μέγεθος αυγών προς τα κάτω, ή ίσως να χρησιμοποιούσα ένα αυγό λιγότερο.

Αν ακόμη δεν πετύχαινε θα δοκίμαζα άλλη συνταγή :)


Τα κέικ που παράγονται μαζικά γίνονται με κάθε λογής προετοιμασμένα συστατικά και η ποσότητα μίγματος επίσης που πέφτει σε κάθε φόρμα είναι ελεγχόμενη από μηχανές! Δεν είναι του στυλ μου, όπως φαντάζεστε. Πιστεύω ότι το ότι δεν είναι όλα ακριβώς το ίδιο αποτελεί μέρος της μαγείας του σπιτικού, αυτού που φτιάχνεται από το μηδέν.

Είμαι σίγουρη ότι οι προσπάθειες που κατέβαλλες για τα cupcakes της κόρης σου τα έκανε πολύ πιο ξεχωριστά! Κι εγώ το ίδιο θα έκανα αν τα κέικ μου είχαν παραφουσκώσει. Το να χρησιμοποιείς το γλάσο για να το διορθώσεις είναι η ιδιοφυής λύση, και ποιός θα το καταλάβει;;; Κάτι άλλο που μπορείς να κάνεις επίσης είναι να ξυρίσεις και να πετάξεις τους θόλους, ή ακόμη καλύτερα, να τους κάνεις κέικ πεταλούδες.

Tuesday, October 27, 2009

Γαμήλια cupcakes―η συνταγή

Υποσχέθηκα να αναρτήσω τις συνταγές μου για τα κέικ που έφτιαξα για το γάμο. Η συνταγή μου είναι τόσο απλή που ενδεχομένως να σας απογοητεύσει.

Είναι από το βιβλίο συνταγών στο οποίο ανατρέχω οποτεδήποτε θέλω να φτιάξω κάτι που είναι δοκιμασμένο, χωρίς πιθανότητα αποτυχίας.


Είχε πρωτοεκδοθεί από το βρετανικό Milk Marketing Board το 1968, αναθεωρήθηκε ώστε να χρησιμοποιεί το μετρικό σύστημα το 1978 και μετά εκδόθηκε εκ νέου το 1992 για τη δεκαετία του '90. Η νέα έκδοση περιλαμβάνει συμβουλές για το πώς να γλυτώνεις χρόνο με το φούρνο μικροκυμάτων κλπ. Μπορείτε ακόμη να το βρείτε στο ίντερνετ˙ για παράδειγμα εδώ.
Έχει πολλές χρήσιμες πληροφορίες σχετικά με τα συστατικά, όπως τον τρόπο του να αγοράζεις το σωστό κομάτι κρέας...


περιγραφές οσπρίων...



και άλλα. Στην ενότητα της αρτοποιίας θα βρείτε συνταγές για όλα τα είδη πίτας, κέικ, ψωμιά και γευστικότατες συνταγές όπως αυτή...


Παρόλο που έχω πολλά βιβλία για cupcakes και συνταγές, επιλέγω αυτή την απλή συνταγή για τα γαμήλια κέικ επειδή γνωρίζω ότι πετυχαίνει και ξέρω ότι όποιοι τα φάνε συνήθως μουγκρίζουν από ικανοποίηση καθώς τα δαγκώνουν. Έτσι σας δίνω τη βασική συνταγή και μετά θα σας πω διαφορετικούς τρόπους για να την τροποποιήσετε.

Βασική συνταγή cupcake:
Φτιάχνει 12

100g βούτυρο
100g ζάχαρη
100g αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
2 αυγά

Κτυπήστε το βούτυρο και τη ζάχαρη μέχρι να γίνει το μίγμα ανοικτόχρωμο και κρεμώδες.
Προσθέστε τα αυγά ένα-ένα με περίπου μία κουταλιά της σούπας αλεύρι.
Προσθέτουμε το υπόλοιπο αλεύρι ανακατεύοντας πολύ ελαφρά.
Μοιράστε το μίγμα στις 12 θήκες cupcake και ψήστε σε ένα προ-θερμασμένο φούρνο στους 180° για 14-18'. Ο χρόνος θα ποικίλλει ανάλογα με το φούρνο σας και το αν χρησιμοποιείτε υποβοήθηση ανεμιστήρα ή όχι.

Αντισταθείτε την επιθυμία να τα παραψήσετε. Από τη στιγμή που θα τα βγάλετε από το φούρνο θα συνεχίσουν να ψήνονται για περίπου 1' ακόμη έτσι κι αλλιώς.

Για το cupcake λεμονιού: Προσθέστε στο μίγμα ένα με δύο κουταλάκια του γλυκού ξύσμα λεμονιού.

Για το cupcake σοκολάτας: Αντικαταστήστε 25g αλευριού με σκόνη κακάο (για τα γαμήλια cupcakes πρόσθεσα 25g τριμένης μαύρης σοκολάτας για να προσθέσω βάθος στη γεύση).

Η συνταγή είναι πολύ ευέλικτη. Μπορείτε να φτιάξετε κέικ καρότου, σταφίδας, σταγόνες σοκολάτας ή ο,τιδήποτε άλλο σας κάνει κέφι. Μπορείτε ακόμη να προσθέσετε χρωστικές στο κέικ αν θέλετε να τα κάνετε πιο ενδιαφέροντα για πιτσιρίκια, παρόλο που εγώ προτιμώ να αποφεύγω τα χρώματα και αντί αυτών προσθέτω τρούφα σοκολάτας ή κάτι παρόμοιο για διακόσμηση.


Η βασική συνταγή για το γλασάρισμα βουτυρόκρεμας είναι επίσης από το ίδιο βιβλίο.

100g βούτυρο
225g ζάχαρη άχνη, κοσκινισμένη
20ml γάλα
δύο σταγόνες εκχύλισμα βανίλιας

Κτυπήστε το βούτυρο, το γάλα και τη βανίλια μέχρι να γίνουν πολύ μαλακό μίγμα, και μετά κτυπήστε το με τη ζάχαρη.

Για το γάμο πρόσθεσα δύο σταγόνες κόκκινης χρωστικής (για να ταιριάζει με τη διακόσμηση της δεξίωσης) ανά τρεις ποσότητες γλάσου και πρόσθεσα τους κόκκους από τη βανίλια Μαδαγασκάρης.


Αυτή η βανίλια είναι μάλλον ακριβή να την αγοράσει κανείς στα μαγαζιά. Πρόσφατα είδα σε ένα supermarket να την έχουν €5 για μία! Φυσικά βοηθάει να έχεις μία Μαδαγασκανή φίλη (γεια σου C) που τελείως τυχαία επέστρεψε πρόσφατα με μία ποσότητα για την τρελή φίλη της με τα cupcakes!


Σημείωση: Αφού ξύσετε το εσωτερικό της βανίλιας, μπορείτε να τη βάλετε σε ένα βάζο με ζάχαρη και θα έχετε υπέροχη ζάχαρη βανίλια, πράγμα που είναι άψογο για όλα τα ψησίματά σας ή για τον καφέ σας, αν προσθέτετε ζάχαρη. Εγώ έχω πάντα ένα βάζο έτοιμο.


Εντάξει λοιπόν... η μυρωδιά της βανίλιας δεν περνάει στη φωτογραφία.

Για τα κέικ σοκολάτας πρόσθεσα 25g λιωμένης λευκής σοκολάτας στο γλάσο (αφού την αφήσετε πρώτα να κρυώσει). Χρησιμοποιώ λίγο λιγότερο γάλα όταν προσθέτω λιωμένη σοκολάτα.

Πάλι μπορείτε να κάνετε ένα σωρό παραλλαγές με αυτή τη συνταγή: Μπορείτε να την κάνετε γεύση εσπεριδοειδών με ξύσμα λεμονιού ή πορτοκαλιού, μπορείτε να προσθέσετε σκόνη εσπρέσσο, κακάο και πολλά άλλα.

Απολαύστε τους πειραματισμούς σας! Θυμηθείτε να μην τα παραψήσετε!

Tuesday, October 20, 2009

Μαθήματα που πήρα, ή Επιζήσαμε! (μέρος τρίτο και τελευταίο)



Μετά το φαγητό τα παιδιά πήγαν για υπνάκο και εμείς αρχίσαμε τα κέικ σοκολάτα. Σύντομα ήμασταν και πάλι στη ρουτίνα που είχαμε θεσπίσει νωρίτερα το πρωί. Μέχρι τις 6 μμ όλα τα κέικ σοκολάτα είχαν βγει από το φούρνο.

Ξεκίνησα το γλασάρισμα. Λίγο μετά τις 7 μμ συνειδητοποίησα ότι θα ήταν τελείως μη πρακτικό να τελειώσουμε και να πάμε στην Αθήνα με το που θα τελείωναν τα κέικ. Αποφασίσαμε ότι θα ήταν καλύτερο για τα παιδιά να είναι στα δικά τους κρεβάτια σχετικά νωρίς το βράδυ παρά να ταξιδέψουν. Ο πυρετός της Ολίβιας έπεφτε για διαστήματα γύρω στις 6 ώρες τη φορά, και δεν είχε άλλα συμπτώματα όπως βήχα ή πόνο στα αυτιά. Θα σηκωνόμασταν λοιπόν νωρίς το πρωί και εγώ με τα παιδιά θα φεύγαμε κατά τις 7 για να φτάσουμε στην Αθήνα εγκαίρως για το ραντεβού μου στο κομμωτήριο. Τα κέικ θα πήγαιναν κατευθείαν στο κτήμα με τον Αλέξη και τον παππού. Τελικά ήταν η σωστή απόφαση.

Γύρω στις 7.30 μμ είχαμε τελειώσει όλα τα κέικ και ήταν όλα πακεταρισμένα έτοιμα να φύγουν το πρωί. Η ικανοποίησή μου ήταν απερίγραπτη. Αυτή, καθώς και ο πόνος στα πόδια και τους ώμους!!!

Κάναμε όλοι ένα διάλειμα, συγυρίσαμε λίγο την κουζίνα, τσιμπήσαμε κάτι, ο,τιδήποτε μπορούσαμε να βρούμε στο ψυγείο, και μετά που τα παιδιά πήγαν για ύπνο, ετοίμασα τα πράγματά μας. Ρούχα για το γάμο και άλλα που θα χρειαζόμασταν για όλο το σαββατοκύριακο.

Το πρωί του Σαββάτου σηκωθήκαμε νωρίς νωρίς. Η Ολίβια είχε κοιμηθεί πολύ καλά και ο πυρετός είχε πλέον φύγει για τα καλά. Ακόμη έδειχνε λίγο κουρασμένη, όμως συμπέρανα ότι ο πυρετός ήταν λόγω κούρασης και μόνο. Είχαμε βγει έξω τρία βράδυα στη σειρά με τους καλεσμένους μας (αναγκάζοντάς τους να υπομείνουν το γύρο του Ναυπλίου με το μικρό τρενάκι... δεν είναι και το πιο συναρπαστικό πράγμα για ενήλικες...)



Δεν μείναμε έξω πολύ αργά, αλλά τα μπουμπουκάκια συνήθως πάνε για ύπνο νωρίς όταν έχουν σχολείο, και νομίζω ότι η ένταση των ημερών μαζί με τις λίγες λιγότερες ώρες ύπνου τελικά είχαν αυτό το αποτέλεσμα.

Έφυγα με τα παιδιά για Αθήνα αφήνοντας πίσω μου τα κουτιά με τα κέικ. Η ικανοποίησή μου που όλα είχαν γίνει πια ήταν δεύτερη μόνο μετά την ικανοποίησή μου μόλις έμαθα ότι είχαν παραδοθεί σώα και αβλαβή στο κτήμα. Η διαδρομή για Αθήνα τόσο νωρίς το πρωί ήταν απίστευτη. Ο ήλιος ανέτειλε και έριχνε το φως του στα βουνά, αφήνοντας περιοχές με σκιά εκεί όπου ακόμη δεν έπιανε. Καθώς ο δρόμος ανέβαινε και μετά κατηφόριζε, μπορούσαμε να δούμε την πρωινή ομίχλη γύρω από τα πλοία κατά μήκος της ακτογραμμής καθώς και στις χαμηλές περιοχές ανάμεσα στους λόφους. Μαγικό. Ίσως το έβλεπα πιο συναρπαστικό απ'ό,τι ήταν επειδή ήμουν ευτυχής που τα είχα καταφέρει με τα κέικ, και που ήμουν σε θέση να κάνω ένα δώρο που η οικογένειά μας θα εκτιμούσε και θα θυμόταν. Ποιός ξέρει;



Τα υπόλοιπα είναι ιστορία... Ο γάμος πήγε ακριβώς όπως είχε σχεδιαστεί. Το ευτυχές ζεύγος μόλις επέστρεψε από ένα ρομαντικό σαββατοκύριακο του μέλιτος στο Παρίσι. Το μόνο που απομένει για μένα είναι να σας πω τι έμαθα.


1. Έστειλα tweet γι'αυτό... Το να παρευρεθείς σε γάμο όπου είσαι μέλος της οικογένειας είναι πολύ πιο κουραστικό από το να φτιάξεις 700 cupcakes για το γάμο!

2. Το να εξοντώνεις μύγες εντός του σπιτιού πριν την εργασία και κατά τη διάρκεια της ημέρας απαιτεί ένα άτομο αποκλειστικά για αυτή τη δουλειά! Οι χαρές του να ζει κανείς στην επαρχία!

3. Οι χαρούμενοι βοηθοί είναι τρομερά χρήσιμοι σε τέτοιες στιγμές. Τα πόδια μου και η μέση μου είναι ιδιαίτερα ευγνώμονες.

4. Αν είχα επαγγελματική κουζίνα και μεγαλύτερο φούρνο, η δουλειά θα έπαιρνε πολύ λιγότερο χρόνο και θα ήταν πολύ πιο εύκολη. Είναι δύσκολο όταν πρέπει να σηκώσεις κάτι για να ακουμπήσεις κάτι!


5. Η συνταγή μου πέτυχε απολύτως. Δεν αποτυγχάνει ποτέ να εντυπωσιάσει. Είναι απλή, αλλά μπορεί να τροποποιηθεί με ποικίλους τρόπους. Θα γράψω σχετικά με αυτό σύντομα.

ΥΓ. Οι φιλοξενούμενοί μας ήταν πολύ ευγενικοί και τακτοποίησαν ό,τι χρειαζόταν για να συγυριστεί το σπίτι όσο ήμασταν στην Αθήνα. Jens και Lone, σας ευχαριστώ πάρα πολύ, για άλλη μια φορά! Υπόσχομαι ότι δεν πρόκειται να σας ξαναβάλω να δουλέψετε αν ποτέ ξανατολμήσετε να μας επισκεφθείτε για τις διακοπές σας!


Saturday, October 17, 2009

Επιζήσαμε! (μέρος δεύτερο)

Όπως είπα... ξημέρωσε Παρασκευή. Ήμουν αρκετά ήρεμη και δεν ανησυχούσα ιδιαίτερα˙ παρόλο που σχεδόν δεν είχα κοιμηθεί, ένιωθα καλά και ανυπόμονη. Τα είχα όλα οργανωμένα στο μυαλό μου. Είχα υπολογίσει χοντρικά πόση ώρα θα έπαιρνε. Θα άρχιζα αφού έφευγαν τα παιδιά για το σχολείο γύρω στις 8 και ό,τι ώρα τελειώναμε (είχα εκτιμήσει κατά τις 7 ή 8μμ) θα φορτώναμε τα αυτοκίνητα και θα φεύγαμε για να διανυκτερεύσουμε στα πεθερικά μου στο Φάληρο. Το πρωί του Σαββάτου ο Αλέξης θα πήγαινε τα cupcakes στο χώρο ενώ εγώ θα ρηλαξάριζα και θα πέρναγα τη μέρα κάνοντας τα μαλλιά μου και φτιάχνοντας τα νύχια μου και παίζοντας με τα μαλλάκια της Ολίβιας για να φτιάξω όμορφα για το γάμο. Όλα με μία υπέροχη αίσθηση ικανοποίησης ότι τα κέικ ήταν έτοιμα και στημένα στη θέση τους!

Ή τουλάχιστον, αυτό ήταν το σχέδιο.

Καθήσαμε για πρωινό και ενώ τρώγαμε, η Ολίβια άρχισε να παραπονιέται ότι την πονάει το κεφάλι της. Για την ακρίβεια, αρχικά είπε ότι την έτρωγε και δεν έδωσα πολλή σημασία. Ήταν, υπέθεσα, ένας ύπουλος τρόπος να αποφύγει να φάει μόνη της, ή να μη φάει καθόλου, πράγματα που προσπαθεί πού και πού. Καθώς οι υπόλοιποι τελειώναμε τα δημητριακά μας και αυτή ακόμη αργούσε, πρόσεξα ότι έτριβε το πρόσωπό της πολύ και τα μάτια της ήταν θολά. Συνήθως είναι φωτεινά και πετούν σπίθες, για να μην πω ότι είναι γεμάτα σκέρτσο. Έβαλα το χέρι μου στο μέτωπό της και ήταν ζεστή. Προσπαθώντας να παραμείνω αισιόδοξη είπα ότι ήταν που μόλις είχε σηκωθεί από το κρεβάτι. Σκεφτόμουν ότι απλώς δεν γινόταν να είναι άρρωστη σήμερα. Κανείς τους δεν είχε αρρωστήσει για μήνες.

Καθώς πλησίαζε η ώρα για το σχολείο ήταν πια προφανές ότι δεν ήταν απλώς ζεστή από το πάπλωμα. Πήγα στο ντουλάπι να βρω το θερμόμετρό μας που δεν είχε χρησιμοποιηθεί για πολύ καιρό για να δω περί τίνος επρόκειτο. Σχεδόν 38! Δεν είχε σχολείο για την Ολίβια.


Για πρώτη φορά άρχισα να ανησυχώ. Ήταν 8πμ. Δεν είχε ψηθεί ούτε ένα κέικ και είχαμε ένα παιδί που κολλάει πάνω σου όταν τα πράγματα πάνε καλά, και που θέλει συνεχώς αγκαλιά όταν δεν είναι καλά. Το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να δώσουμε Depon και να την παραδώσουμε στη ζεστή αγκαλιά του παππού. Για μισή ώρα προσπαθούσαμε να την πείσουμε να πιει μόνη της το φάρμακο. Αποτύχαμε. Χρησιμοποιήσαμε άλλο φάρμακο το οποίο δεν είναι σωστό να αναφερθεί σε μπλογκ για cupcakes.

Ήταν σωτήριο το ότι ο παππούς ήταν μαζί μας εκείνη τη μέρα. Ευτυχώς που είχε αποφασίσει να έρθει την προηγούμενη νύχτα, γιατί διαφορετικά ποιός ξέρει πόσες ώρες θα πήγαιναν χαμένες. Ώρες που δεν είχαμε! Ο παππούς πρόσφερε μπόλικους περισπασμούς και ζεστές αγκαλιές. Ο πυρετός έπεφτε για 6 ώρες τη φορά, και αφού δεν είχε άλλα συμπτώματα, έτρωγε και έπινε καλά, αποφασίσαμε απλώς να έχουμε το νου μας. Στο μυαλό μου έφτιαξα κατάλογο με πιθανούς φίλους που θα μπορούσαν να την κρατήσουν αν τελικά δεν ερχόταν στο γάμο.

Τελικά άναψα το φούρνο λίγο πριν τις 9.

Την προηγούμενη νύχτα είχα αποφασίσει ότι θα χρησιμοποιούσα το μίξερ χειρός μιας και δεν είχα χρόνο να εξοικειωθώ με το επιτραπέζιο και δεν ήθελα να χάσω κι άλλο χρόνο, ακόμη κι αν αυτό σήμαινε ότι θα πήγαινα στο γάμο με το ένα μπράτσο πιο γυμνασμένο από το άλλο!


Ξεκινήσαμε με τα κέικ λεμόνι. Σύντομα είχαμε στήσει γραμμή παραγωγής. Η μία χαρούμενη βοηθός μου έσπαγε 6 αυγά τη φορά σε ένα μπωλ, έτριβε τη φλούδα λεμονιού, μέτραγε αλεύρι και ζάχαρη˙ ο άλλος χαρούμενος βοηθός έβαζε τις χάρτινες υποδοχές των cupcakes στα ταψιά και μετέφερε τα ζεστά κέικ στις σχάρες για να κρυώσουν. Παρόλο που ψήναμε 36 κέικ τη φορά και χρειάζονταν μόνο 15-17 λεπτά ψήσιμο, σύντομα αρχίσαμε να προπορευόμαστε του φούρνου και βρήκαμε λίγο χρόνο εδώ κι εκεί να καθήσουμε να ξεκουραστούν τα πόδια μας.

Λίγο πριν το μεσημέρι είχαμε σχεδόν ολοκληρώσει και τις 30 παρτίδες κέικ λεμόνι. Ξεκίνησα το στόλισμα με την κρέμα που είχα ετοιμάσει από βραδύς. Η μία βοηθός πρόσθετε το ζαχαρωτό λουλούδι σε κάθε κέικ, και ο άλλος τα τοποθετούσε προσεκτικά στα μικρά ροζ κυπελάκια και μετά στα κουτιά. Μετρώντας συνεχώς. Οι άλλοι βοηθοί, ο Αλέξης και ο πεθερός μου, είχαν τις δικές τους αποστολές.

Ο παππούς προσφέρθηκε να πάει να φέρει τον Φιν από το σχολείο και μαζί πήγαν να βρουν φαγητό να φέρουν. Μέχρι να επιστρέψουν είχαμε πια σβήσει το φούρνο. Τα μισά κέικ είχαν ψηθεί και αρκετά από αυτά ήταν γλασαρισμένα.

Κάναμε ένα πολύ αναγκαίο διάλειμμα για φαγητό...

Tuesday, October 13, 2009

Επιζήσαμε! (μέρος πρώτο)

Αυτό ήταν περιπέτεια!


Βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να πω ότι όλα πήγαν άψογα στο μέτωπο των cupcakes. Η μεγαλύτερη αγωνία μου ήταν η μεταφορά τους, αλλά δεν χρειαζόταν να ανησυχώ αφού όλα έφτασαν στο χώρο της τελετής σώα και αβλαβή.

Ναι, 725 cupcakes μπορούν να χωρέσουν σε ένα VW Passat!


Από πού ν'αρχίσω; Είχαμε αποφασίσει να φτιάξουμε δύο γεύσεις και την προηγούμενη εβδομάδα κάναμε τελική πρόβα για να καταλήξουμε στο στυλ. Οι τελικές γεύσεις ήταν:

Λεμόνι με κρέμα βουτύρου με βανίλια Μαδαγασκάρης (σε ροζ) με ένα χειροποίητο ζαχαρωτό λουλούδι˙ και

Μαύρη σοκολάτα με κρέμα λευκής σοκολάτας και μία σταγόνα σοκολάτας γάλακτος.








Προγραμμάτισα να ξεκινήσω την Πέμπτη το απόγευμα με την προετοιμασία του ροζ γλάσσου για τα κέικ λεμόνι, εφόσον αυτά θα γίνονταν πρώτα. Έβαλα τη μία άμοιρη βοηθό μου (τους καημένους τους φιλοξενούμενούς μας) να μετράει μεζούρες ζάχαρης άχνης και βουτύρου ώστε να είναι έτοιμες για να δουλέψω. Μας πήρε δύο ώρες να μετατρέψουμε τα 3 κιλά βουτύρου και τα πάνω από 6 κιλά ζάχαρη άχνη σε υπέροχο γλάσσο. Χρησιμοποιήσαμε ένα παλιό επιτραπέζιο μίξερ Kenwood της πεθεράς μου αλλά, καθώς δεν ήμουν εξοικειωμένη με αυτό, πιστεύω ότι μπορεί να μου'παιρνε λιγότερο χρόνο με το κανονικό μίξερ χειρός μου. Η νύφη μού είχε πει ότι το φόρεμά της θα ήταν ανοικτό ροζ αλλά δεν το είχα δει με τα μάτια μου, και όταν είδα το χρώμα του φορέματος και το χρώμα του γλάσσου δεν θα μπορούσα να είμαι πιο ικανοποιημένη! Δεν θα μπορούσαν να είχαν πετύχει περισσότερο!

Μόλις τα παιδιά πήγαν για ύπνο φτιάξαμε τα κουτιά και ετοιμάσαμε τα πρώτα υλικά για τα κέικ λεμόνι. Πλύναμε καλά τα λεμόνια που είχαμε κόψει από τη λεμονιά του κήπου στο Παλαιό Φάληρο.

Πήγαμε για ύπνο αρκετά αργά και εγώ τουλάχιστον δεν κοιμήθηκα καλά. Κάθε φορά που με έπαιρνε ο ύπνος ονειρευόμουν εκατοντάδες cupcakes!

Το πρωί της Παρασκευής ήρθε και το σχέδιό μου ήταν να δώσω στα παιδιά πρωινό, να τα στείλω ευτυχισμένα στο σχολείο και να αρχίσω δουλειά. Φυσικά τα πράγματα δεν πήγαν έτσι ακριβώς!

Συνεχίζεται...

Friday, October 9, 2009

Προετοιμασία γαμήλιων cupcakes

Τα πράγματα δεν πάνε άσχημα μέχρι στιγμής. Η Λιζ βρίσκεται στη μέση της δεύτερης γεύσης cupcakes, και οι καλεσμένοι μας βιώνουν την εξωσωματική εμπειρία της ζωής τους σε διακοπές εργασίας!

Να η στρατιά των cupcakes λεμόνι με βανίλια Μαδαγασκάρης.


Μερικά περιμένουν να γλασαριστούν, ενώ τα αδελφάκια τους είναι έτοιμα να φύγουν.


Αυτό που με κάθε προσοχή σας κρύβουμε είναι το χάος στο σπίτι, καθώς και οι τρόποι με τους οποίους δουλεύουμε ο ένας στα πόδια του άλλου ενώ απασχολούμε και την κόρη μας που σήμερα αποφάσισε ύστερα από μήνες να ανεβάσει 38 πυρετό. Αλλά αυτά μπορείτε να τα φανταστείτε, έτσι δεν είναι;

Ο Ολίβια έμεινε με τις ώρες με τον παππού της παίζοντας και βλέποντας dvd. Σωθήκαμε!




Στις 6μμ τελείωσε όλο το ψήσιμο.



Τώρα είναι ώρα για το τελικό γλασσάρισμα.



Και τώρα, ύστερα από 12 ώρες με το ρολόι, όλη η πραμάτεια είναι έτοιμη και πακεταρισμένη. Αύριο πρωί θα φορτωθεί στο αυτοκίνητο και θα μεταφερθεί στο κτήμα όπου θα γίνει ο γάμος. Ελπίζω όταν θα τοποθετούνται στα stands να δείχνουν το ίδιο ζωντανά όπως και τώρα.

Εννοείται ότι θα ακολουθήσουν φωτογραφίες.

Αλέξης.

Είμαστε στο twitter!

Όλα πηγαίνουν πρόσω ολοταχώς εδώ και εμένα μου'ρθε τώρα να στήσω το προφίλ μας στο Twitter. Σκέφτηκα ότι ο ρυθμός που κινούνται τα πράγματα απλώς το απαιτούσε! Είμαι λίγο αδέξιος ακόμη με το interface, οπότε κάντε λίγη υπομονή.

Αλέξης.

ΥΓ Οι πιο παρατηρητικοί ανάμεσά σας θα έχουν προσέξει ήδη το gadget στα δεξιά twitter updates. Βαρετό, το ξέρω. Όπως είπα, είμαι καινούριος...

Thursday, October 8, 2009

Αναφορά

Και πάλι ένα ευχαριστώ σε όλους σας για το ενδιαφέρον. Ο κουνιάδος μου συγκινήθηκε με τα σχόλιά σας όταν διάβαζε το μπλογκ νωρίτερα!

Ήθελα να διευκρινίσω ότι στην πραγματικότητα με είχαν ρωτήσει νωρίτερα σχετικά με τα cupcakes για το γάμο τους, αλλά αρχικά φαινόταν ότι το κτήμα δεν επέτρεπε σπιτικά πράγματα για το κέρασμα. Το ζευγάρι είχε απογοητευθεί και ασχολήθηκαν με το να ψάχνουν για άλλες λύσεις, όμως είχαν στενοχωρηθεί που δεν θα ήταν cupcakes. Εν πάσει περιπτώσει, τελικά επρόκειτο περί παρεξήγησης, και αυτός είναι ο λόγος που φτάσαμε τόσο κοντά στην ημερομηνία πριν μάθουμε ότι είχαμε το ΟΚ για τα cupcakes. Έτσι κι αλλιώς δεν θα υπήρχε διαφορά: τα κέικ πρέπει να ετοιμαστούν την τελευταία στιγμή ώστε να είναι φρέσκα και νόστιμα.

Όσο για τη φαγώσιμη χρυσόσκονη, αυτή μπορεί να βρεθεί σε αυτό το μαγαζί ή σε αυτό. Και το ένα και το άλλο στέλνουν στην Ελλάδα.

Αν υπάρχουν άλλες ερωτήσεις ή σας απασχολεί κάτι, αφήστε σχόλιο και θα κάνω ό,τι μπορώ να απαντήσω μετά το γάμο (και μετά που θα περάσει η δράση όλων των παυσίπονων και θα είμαι και πάλι διαυγής!)

Μέχρι στιγμής όλα πάνε σύμφωνα με το πρόγραμμα. Αλλά δεν θα ανεβάσω άλλη ανάρτηση μέχρι τη Δευτέρα! Η δουλειά αρχίζει στ'αλήθεια σήμερα το απόγευμα με τη μέτρηση των υλικών και την προετοιμασία των κουτιών για τη μεταφορά.

Έχω και τους χαρούμενους βοηθούς μου. Τέλος πάντων, δεν είμαι σίγουρη πόσο χαρούμενοι θα είναι μετά. Πρόκειται για τον Αλέξη, τα παιδιά, καλεσμένους και ακόμη και τον πεθερό μου, ο οποίος νομίζει ότι έρχεται απλώς για να μας μεταφέρει στην Αθήνα (το δικό μας αυτοκίνητο θα είναι γεμάτο κουτιά με cupcakes): δεν συνειδητοποιεί σε τι μπελά θέτει εαυτόν!

Αποστολή των παιδιών δεν είναι παρά το να κάνουν ησυχία και να κάνουν στην άκρη :) και ίσως ανατεθεί σε κάποιον άλλο ενήλικα να τα βοηθήσει να επιτύχουν σε αυτήν!

Φιλιά,

Αρχίζω να αγχώνομαι!

Wednesday, October 7, 2009

Πολλά, πολλά λουλούδια από ζάχαρη

Ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα τα καλά σας λόγια και τις ευχές για το ζευγάρι! Ευελπιστώ ότι θα έχουμε μερικές καλές φωτογραφίες τόσο της νύφης και του γαμπρού όσο και των cupcakes να μοιραστούμε την άλλη βδομάδα!


Χθες το πρωί άρχισα δουλειά με τα λουλούδια από ζάχαρη των γαμήλιων cupcakes. Είναι μικρά λουλουδάκια από ζαχαρόπαστα, και απλώς τα πασπάλισα με φαγώσιμη χρυσόσκονη για να πάρω λίγο την πολλή ασπρίλα τους.


Δεν πήραν πολύ χρόνο με το μικρό εργαλείο που βλέπετε στη φωτογραφία. Τα περισσότερα καταστήματα ειδών ζαχαροπλαστικής τέχνης στο ίντερνετ έχουν τέτοιους κόπτες. Είναι καλύτερο αν βρείτε το είδος με το εξάρτημα που πιέζει και αφαιρεί το λουλούδι με μια κίνηση. Μετά χρησιμοποιείστε το εργαλείο με τη σφαιρική απόληξη για να τα βαθουλώσετε λίγο και να τα κάνετε λιγάκι πιο τρισδιάστατα.


Μόνο 350 cupcakes θα έχουν λουλούδια. Οι ώμοι μου πονάνε μονάχα λίγο! Στην πραγματικότητα ήταν αρκετά ευχάριστη εργασία μιας και είχα ησυχία με τα μπουμπουκάκια μου στο σχολείο. Η αγαπημένη μου ώρα της ημέρας.


Αργότερα θα πάω για τα υπόλοιπα υλικά που χρειάζομαι. Το πρωί παρά λίγο να αγοράσω διπλάσια ποσότητα βουτύρου απ'ό,τι χρειαζόμουν. Ούπς!

Μίλησα με την οργανώτρια του γάμου λίγο νωρίτερα και συζητήσαμε πώς θα στηθούν, και εάν θα ήταν καλή ιδέα να έχουμε ένα πύργο cupcakes για τους καλεσμένους της δεξίωσης αργότερα. Μου ακούγεται καλό :P

Κανόνισα τι θα φορέσουμε.

Liz

Tuesday, October 6, 2009

Μία πρόκληση

Ιδού λοιπόν. Ο κουνιάδος μου παντρεύεται (δηλ. νυμφεύεται) το Σάββατο. Η μέλλουσα συνυφάδα μου μού ζήτησε λίγο περισσότερο από πριν μια βδομάδα αν θα μπορούσα να ετοιμάσω ένα κέρασμα για τους καλεσμένους. 700 cupcakes!

Είναι ένας μάλλον μεγάλος αριθμός κέικ για να βγουν από μια οικιακή κουζίνα. Το κτήμα που θα γίνει η δεξίωση είναι μακριά. Με τρομάζει λίγο. Παρόλα αυτά είμαι σίγουρη ότι μπορώ να το κάνω. Εδώ θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμα ένας έξτρα καταψύκτης, ένα kitchen-aid και ένα βαν! Κάτι θα σκεφτούμε! (αν η ανάρτηση που θα κάνω κατόπιν εορτής απαιτεί τη χρήση του tag 'αποτυχία' εγώ θα αποσυρθώ οριστικά από την παρασκευή cupcakes.)

Δεν θα είναι πολύ μεγάλα, και μάλλον μόνο σε δύο γεύσεις. Προς το παρόν δεν πρόκειται να δώσω άλλα κλου.

Έχω άλλες ανησυχίες: τι θα φορέσω!

Αυτό, καθώς και το ότι έχουμε επισκέψεις στο σπίτι αυτή την εβδομάδα.